رهگذران در خیابان میرداماد تهران (ساختمان پایتخت) از کنار نوازندگان خیابانی می گذرند.
ظاهر و نوع ترانه های این نوع نوازندگان دوره گرد با نوازندگان دوره گردی که مردم معمولا در خیابان ها می بینند متفاوت است. ترانه های این نوازندگان بیشتر راک و پاپ ایرانی است و محل اجراهای خیابانی آنها بیشتر نواحی شمالی تهران (ونک به بالا، گیشا و شهرک غرب) است.
*تصاویر از روزبه روزبهانی. شهریور ۱۳۹۲. وبسایت عکس آباد.
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
-
- نوازندگان و رهگذران، تهران، مرداد ۱۳۹۲
✤ Also available in: English
خیلی جالب بود
برای که مینوازید که در این شهر دل ها مرده اند و چراغی روشن نیست ، ایشالا که آینده موسیقی ، شعر و ادب ایران بهتر بشه !
چرا هیشکی بهشون پول نمی داد!
در دوران اشکانیان مرسوم بود خنیاگرانی در کوچخ و بازار، و و این جز موسیقیدانان باربگاه بزرگان بودند، با نوای چنگ مردم را سرخوش می کردند.
هیچگاه نابودی کامل موسیقی و نوای خوش امکان پذیر نگردید. با وجود حرمت حتی داشتن ابزار موسیقی همواره این آتش در دل ها، حتی در روستاهای دورافتاده و میان ایلات، زنده نگاه داشته شد.
برای نمونه در آذربایجان عاشیق ها از ارج و اعتبار اجتمایی بالایی برخورد دار بوده و این هیچ تعارضی با مذعب نداشته است.
ولی افسوس که چنگ این ساز معروف ساسانیان از یادها رفت.در دیوار نگاره هلی بیستون شاهد بانوان چمگ نوار سوار بر قایق می باشیم که در همان حال خسروی کمان گیر ساسانی به نخجیر گراز ( و یا همان براز پهلوی) می پرداخت.
ایکاش امکان احیای این ساز خوش الحان میسر می گردید.