چه ذوق سرشاری دارد عکاس و با چه دقتی در پی ثبت کردن این یادگاری ها برامده. بسیار تماشاییست آیا انها که اینها را بر تنه درختان نوشته اند گاهی از یادگاری خود یاد می آورند..؟!
ولی خوب این عمل ناپسند گویا در بسیاری از فرهنگ ها وجود داشته است و نه تنها درختان بلکه آثار تاریخی نیز در حکم دفتر یادداشتی بوده اند.
برای نمونه در پاسارگاد نگاشته هایی از دوران ساسانی تا چند دهه پیشوجود داشته که یادآور گذر امیری و خدیوی و یا درویشی و بازرگانی از بارگاه خسروان کهن بوده است.
ولی یک پرسش!
آیا دقت کرده اید که چرا بسیاری از ما ناخواسته به هنگام عبور از کنار گیاهی سبز و درختی برگی از آن رت می کنیم؟!
من شخصا تلاش بسیاری برای ترک ایت عادت ناپسند نمودم ولی با این وجود ناخواسته در هنگام پیاده روی برگی سبز را در میان انگشتان خویش می بینم!
دلیل چیست؟
آیا مشکل از من است و یا این عادتی ناپسند ولی ناخواسته است؟
اگر از مطالب شهرفرنگ خوشتان می آید و علاقه مندید که این سایت به فعالیت خود ادامه دهد لطفا با کمک مالی خود شهرفرنگ را در پرداخت هزینه های سایت یاری کنید.
یه ولیعصر بود و یه عالمه درخت دوستداشتنی افسوس آخرین زخم بر تن این درختان،زخم بی رحم تبر بود…
چه ذوق سرشاری دارد عکاس و با چه دقتی در پی ثبت کردن این یادگاری ها برامده. بسیار تماشاییست آیا انها که اینها را بر تنه درختان نوشته اند گاهی از یادگاری خود یاد می آورند..؟!
مانند داغ شلاقی می ماند بر پشت انسان!
ولی خوب این عمل ناپسند گویا در بسیاری از فرهنگ ها وجود داشته است و نه تنها درختان بلکه آثار تاریخی نیز در حکم دفتر یادداشتی بوده اند.
برای نمونه در پاسارگاد نگاشته هایی از دوران ساسانی تا چند دهه پیشوجود داشته که یادآور گذر امیری و خدیوی و یا درویشی و بازرگانی از بارگاه خسروان کهن بوده است.
ولی یک پرسش!
آیا دقت کرده اید که چرا بسیاری از ما ناخواسته به هنگام عبور از کنار گیاهی سبز و درختی برگی از آن رت می کنیم؟!
من شخصا تلاش بسیاری برای ترک ایت عادت ناپسند نمودم ولی با این وجود ناخواسته در هنگام پیاده روی برگی سبز را در میان انگشتان خویش می بینم!
دلیل چیست؟
آیا مشکل از من است و یا این عادتی ناپسند ولی ناخواسته است؟