ادوین لرد ویکس (۱۹۰۳-۱۸۴۹) هنرمندی آمریکایی است که سفرهای بسیاری به شرق و از جمله ایران کرده است. او شرح سفرهای خود را در کشورهای خاورمیانه و هند در سفرنامه ای به نام «دریای سیاه تا ایران و هندوستان» (نیویورک، ۱۸۹۶) آورده است. تصویرسازی‌های این صفحه از تعدادی از نقاشی های او از ایران دوران قاجار است.
-
- کشاورز ایرانی
-
- قهوه خانه ایرانی
-
- بازار اصفهان
-
- سفر در ایران
-
- سحرگاهان در کنار دریاچه ارومیه
-
- Horses at the Ford, Persia – اسب‌ها بر جویبار
-
- ناهار روی چمن با منظره کوه آرارات
یک نکته مهم که در نگارگری ها و عکس های برگرفته از ایران قرن نوزدهم مطرح می باشد رواج کلاه نمدی در بسیاری نواحی کشور و حتی در جوامع شهری است.
در تهران ۱۰۰ سال پیش کلاه پوستی زیبنده نوکران دولت که همان قشر کارمند و متوسط می باشد به حساب می آمد. تجار عمامه های شیر شکری بر سر می نهادند و طبقه عوام از کلاه نمدی استفاده می نمودند.
از دوران هخامنشیان استفاده از کلاه ساخته شده با نمد به اشکال گوناگون و عموما گرد مانند کلاه بختیاری مرسوم بوده است.
در دوران وزارت جنگ عبدالحسین میرزا فرنانفرما در عهد مظفرالدین شاه که قشون ظفرنمودن دولت ابد مدت به راستی شیر بی یال و دم و اشکم گردیده بود به بهانه صرفه جویی در مخارج یونیفرم قشون، کلاه پوستی سربازان را بدل به کلاه نمدی نمودند